Ciśnienie krwi zachowuje się rozmaicie — może ono przez cały czas trwania choroby nie przewyższać wartości prawidłowych, częściej jednak stwierdza się podniesienie ciśnienia skurczowego lub rozkurczowego albo obydwu równocześnie. Bardzo znaczny wzrost ciśnienia skurczowego — powyżej 180 do 200 mm Hg i rozkurczowego do 110 mm Hg zdarza się zdaniem Loeba zaledwie w 10°/o przypadków ostrych zapaleń nerek. Brak podwyższonego ciśnienia, a często i obrzęków dotyczy zresztą nie tylko przypadków przebiegających bardzo łagodnie, ale czasami i bardzo ciężkich, szybko kończących się śmiercią, w których badaniem po­śmiertnym można stwierdzić nawet zmiany nekrotyczne w tętniczkach i kłębkach nerkowych. Poglądy autorów, na występowanie nadciśnienia w ostrym zapaleniu nerek i na stosunek tego objawu do innych (obrzęki i zmiany w moczu) nie są zgodne. Mahomed np. stwierdzał wzrost ciśnie­nia we wczesnych okresach płonicy, w której następnie powstawało ostre zapalenie kłębków nerkowych. Steiner natomiast uważa, że zmiany w mo­czu zazwyczaj wyprzedzają podniesienie się ciśnienia (cyt. za Fishber-giem). Zachowanie się nadciśnienia bywa różne. Zazwyczaj przebiega ono równolegle do innych objawów choroby, nieraz jednak obniża się, zanim ustąpią obrzęki i białkomocz. W innych przypadkach natomiast podwyż­szone ciśnienie utrzymuje się bardzo długo i jest wraz ze śladem białka w moczu jedynym objawem niezupełnego ustąpienia choroby nerek i przejścia jej w okres przewlekły. Natomiast w miarę ustępowania zapa­lenia nerek ciśnienie powraca stopniowo do wartości prawidłowych, a nieraz nawet niższych. Jednak w poszczególnych przypadkach spadek ciśnienia następuje gwałtownie, z dnia na dzień. W bezpośrednim związku z nadciśnieniem pozostają objawy mózgowe oraz zmiany w dnie oka, spostrzegane nieraz u tych chorych.