CUCHNIENIE Z UST
Cuchnienie z ust jest spowodowane jedną z czterech głównych chorób, a mianowicie zakaźnymi lub gnilnymi zmianami w jamach nosa i ust, zakaźnymi lub gnilnymi zmianami w płucach, tytoniem albo spożywaniem substancji, których lotne składniki są wydalane przez płuca bądź ze śliną (paraldehyd, alkohol, cebula itp.) lub ciężkimi stanami toksycznymi, zwłaszcza dotyczącymi przewodu pokarmowego względnie otrzewnej.
Ropotok zębodołowy (choroba Riggsa; pyorrhoea alveolaris). Cechy. Jest to najczęstsza przyczyna cuchnienia z ust u dorosłych; w późniejszym okresie życia występuje prawie stale, stając się powodem bardzo typowej woni. Prosta próba polega na przeciągnięciu kawałka sztywnej nici wysoko pomiędzy zębami i dziąsłami i powąchaniu jej.
Przewlekłe mieszkowe zapalenie migdalków podniebiennych (tonsillitis lacunaris chronica). Cechy. Cuchnienie z ust jest często znaczne wskutek procesów gnilnych, toczących się w kryptach migdałków. Woń wygniecionych tworów przypomina woń sera limburskiego.
Wyrosłe adenoidalne. Cechy. Oddech ma często woń gnilną wskutek rozkładania się zalegającej wydzieliny i w następstwie zaburzeń żołądkowych, które tak często towarzyszą temu schorzeniu.
Próchnica zębów (caries dentium). Cechy. Oddech ma nieprzyjemną woń, jeśli w jamie ustnej znajdują się zęby o znacznym stopniu zniszczenia; woń ta różni się całkowicie od woni w ropotoku czy zapaleniu migdałków podniebiennych. Woń ta jest powszechna u ludzi, którym nie znane jest użycie szczotki do zębów.
Zanikowy nieżyt nosa (rhinitis atrophica foetida; Ozaena). Cechy. Z nosa i ust chorego unosi się niemiła woń, której przyczynę stanowi zasychająca wydzielina, tworząca zielonawe strupy na całym obszarze śluzówki nosa.
Zapalenie jamy ustnej (Stomatitis) Cechy. Wszystkim postaciom towarzyszy cuchnienie z ust. Palacze często cierpią na łagodną postać przewlekłego zapalenia jamy ustnej, a ich oddech ma z rana nieprzyjemny zapach.
Niestrawność (dyspepsia). Cechy. Oddech jest często ciężki i nieprzyjemny. Częstą przyczyną jest zapalenie błony śluzowej żołądka, towarzyszące przewlekłemu alkoholizmowi. U dzieci woń jest po prostu kwaśna. Czasami przyczynę stanowi niestrawność spowodowana zaparciem.
Niewydolność wątroby (insufficientia hepatis). Cechy. W zupełnej niewydolności wątroby, która bywa najczęściej spowodowana marskością wrotną, w miarę rozwoju zamroczenia, a w końcu śpiączki, pojawia się typowa rybna woń wydychanego powietrza (foetor hepaticus).
W wywiadach postępująca utrata wagi i siły; żółtaczka (w 50% przypadków); wodobrzusze; powiększona twarda wątroba; powiększenie śledziony (w 50% przypadków); znamiona pajączkowate; dodatnia próba bromosulftaleinowa; biopsja wątroby (nakłucie).
Mniej częste przyczyny. Rozstrzenie oskrzeli; gnilne zapalenie oskrzeli; zgorzel płuca; Topień płuca; pyopneumothorax (z przetoką oskrzelową); ropniak opłucnej (z przetokami oskrzelowymi); promienica płuc; odra; ospa wietrzna; płonica; dur plamisty; błonica; zapalenie języka; gnilec; martwica żuchwy; zatrucie bromem; zatrucie jodem; zatrucie ołowiem; niedrożność jelit (często kałowa); zapalenie otrzewnej; rak jamy ustnej; zgorzelinowe zapalenie gardła; zatkanie nosa; ciało obce w nosie, gardle, krtani lub oskrzelu; rak żołądka; zaparcie; ropień podprzeponowy lub ropień wątroby (przebijający się do płuca); rak wodny; jama gruźlicza; angina Vincenta; ostre zakażenie tkanki chłonnej gardła (woń przypominająca ropę); ostre zapalenie krtani w białaczce; angina bezneutrofiłowa; kilak gardła; zanikowe zapalenie krtani (ozaena laryngis); zanikowe zapalenie gardła; ziarniniak grzybiasty; gruźlica gardła; kamień migdałkowy;- ropień okołomigdałkowy; bursitis nasopharyngeal (choroba Thornwaldta); rak płuca; nowotwór złośliwy krtani; guz gardła; dur brzuszny; zakażenie połogowe; rak migdałka; kiła nosa; zakażenie zatok; nabłoniak zatoki szczękowej; przewlekłe stosowanie arsenu lub bizmutu (woń czosnku).