Reklama
wino el coto
A A A

DRGANIA WŁÓKIENKOWE

Drgania włókienkowe składają się z przejściowego drgania mięśnia, doty­cząc kilku pęczków mięśniowych pojedynczego mięśnia bez wytworzenia ruchów w stawie. Jest to zjawisko nierzadkie u osób niedokrwistych lub o ogólnie upośledzonym stanie zdrowia. Zwłaszcza widuje się je w odniesie­niu do m. orbicularis oculi, m. deltoideus, m. biceps, mm. glutaei, m. quadri­ceps; wypoczynek nie wpływa na te ruchy i zwykle nie mają one znaczenia. Mogą one jednak pojawiać się w chorobach organicznych. Skurcze włókien­kowe nie występują w miopatiach i dystrofiach wskutek uszkodzeń mięśni, lecz tylko w mięśniach uszkodzonych na tle neuropath, których ośrodki uner­wienia w przednim rogu ulegają zwyrodnieniu. Uderzające jest występowanie drgań włókienkowych po okresie głębokiego oddychania. Atrophia musculorum spinalis progressiva (Aran-Duchenne) (rdzeniowy po­stępujący zanik mięśni). Cechy. Myokymia występuje w mięśniach wynisz­czonych i często może być wywołana delikatnym uderzeniem lub podmuchem zimnego powietrza na skórę. Tremor może być przyczyną uczucia „trzepota­nia pod skórą". Sclerosis lateralis amyotrophica (stwardnienie sznurów bocznych rdzenia z zanikami mięśni). Syringomyelia (jamistość rdzenia). Cechy. Drżenie włókienkowe obserwuye się w wyniszczonych mięśniach podobnie jak w atrophia musculorum pro­gressiva. Paralysis bulbaris (porażenie opuszkowe). Cechy. Drgania włókienkowe wi­duje się w przewlekłych przypadkach, a najlepiej obserwuje się je na języku, który wygląda jak „worek do połowy napełniony robakami". Claudicatio intermittens (chromanie przerywane). Cechy. Powolne robacz-kowate skurcze poszczególnych pęczków mięśniowych, bez ruchów stopy, można niekiedy widzieć w zakresie mięśni łydek. Występowanie u mężczyzn po 40 roku życia, szczególnie u palących tytoń, chorych na kiłę lub u ciężko pracujących; ból, który może być trudny do zniesienia, pojawia się po chodzeniu w jednej lub obu no­gach, zwykle w łydce, i znika po wypoczynku; niekiedy nie ma tętnienia w tętnicach stopy i podkołanowych. Mniej częste przyczyny. Neurosyphilis; neuritis nervi ischiadici; chorea fibrillaris Morvani (?); morbus Dubini; nystagmus — myoclonia Lenoble--Aubineau; myokymia Kny-Schultze (?); encephalitis epidemica,- myasthenia gravis (rzadko); arteriosclerosis spinalis (niewielkiego stopnia, szczególnie w zakresie kończyn górnych); poliomyelitis (następstwa); diphtheria (na­stępstwa); paralysis Werdnig-Hoffmanni; compressio caudae equinae; cholae-mia; uraemia; alcoholismus; niedobór magnezu.