Jama pośrednia krtani (cavum laryngis intermedium) jest krótka. Jej górną granicę tworzą oba fałdy kieszonki krtaniowej (plicae ventri-culares), granicę dolną — obie wargi głosowe (labia vocalia). Między fałdem kieszonki krtaniowej i wargą głosową z każdej strony leży szczeli­nowate wejście do kieszonki krtaniowej (ventriculus laryngis). Wargi głosowe prawa i lewa oraz powierzchnie przyśrodkowe chrząstek nalewko­watych ograniczają pośrodkowo położoną szparę głośni (rima glottidis); aparat zaś wytwarzający dźwięki, który składa się z obu warg głosowych nosi nazwę głośni (glottis). Przestrzeń zawarta między obu fałdami kie­szonki krtaniowej tworzy szparę przedsionka (rima vestibuli); jest ona szersza od szpary głośni. Fałdy kieszonki krtaniowej (plicae ventriculares) mają nierówny za­zębiony brzeg; ich szeroki dolny kraniec tworzy ścianę górną kieszonki krtaniowej. Fałdy kieszonki krtaniowej zawierają część dolną błony czworo­kątnej wraz z więzadłem kieszonki, włókna mięśniowe (m. kieszonki krta­niowej) i gruczoły krtaniowe. Fałdy kieszonki krtaniowej nie biorą udziału w wytwarzaniu głosu; mogłyby nawet utrudniać wytwarzanie się głosu i przytłumiać głos, gdyby opuszczały się niżej i dotykały do fałdów głosowych. Z przypadków chorobowych bowiem wiemy, że polipowate bujania błony śluzowej przedsionka krtani, które sięgają do fałdu głosowego, przytłumiają głos i wywołują chrypkę. W warunkach prawidłowych jednak odległość górnego fałdu od dolnego uwarunkowana jest wejściem do kieszonki krta­niowej. Fałdy głosowe (plicae vocales) stanowią wolny, ostry brzeg błony śluzo­wej warg głosowych; graniczą one bezpośrednio ze szparą głośni i mają to samo umocowanie co więzadła głosowe. Fałdy głosowe wnikają bardziej przyśrodkowo od fałdów kieszonki krtaniowej i zabarwienie ich u osoby żywej jest szarawobiałe wskutek słabszego ukrwienia, w odróżnieniu od fałdów kieszonki krtaniowej, które tak jak pozostała błona śluzowa mają kolor czerwonawy. U niektórych zwierząt, jak np. u wielorybów, brak jest fałdów i więzadeł głosowych; drganie długich wyrostków głosowych chrząstek nalewkowatych wytwarza dźwięki. Wargi głosowe. Fałdy głosowe ograniczone są od strony górnej i przyśrodkowej przez tzw. wargi głosowe , które drgają w stosunku do siebie, podobnie jak poruszają się w stosunku do siebie wargi ust; w przekroju czołowym mają one kształt trójkątny; ich górna wolna po­wierzchnia wytwarza ścianę dolną kieszonki krtaniowej, podczas kiedy ściana przyśrodkową również wolna skierowana jest równocześnie ku do­łowi. Wargi głosowe zawierają część górną stożka sprężystego wraz z wię­zadłem głosowym, jak również mięsień głosowy; nie mają natomiast gru­czołów. Są one pokryte niezrogowaciałym nabłonkiem wielowarstwowym płaskim, bardziej odpornym na pracę mechaniczną niż nabłonek migaw­kowy. Szpara głośni (rima glottidis) na zwłokach ma kształt podobny do lan­cetu; u osoby żywej kształt jest bardzo zmienny. Ograniczona jest ona fałdami głosowymi i powierzchnią przyśrodkową chrząstek nalewkowatych. Odróż­niamy w niej więc dwie części, przednią położoną między fałdami głoso­wymi— część międzybłoniastą i tylną więcej niż o połowę krótszą — część międzychrząstkową zawartą między chrząstkami nalewkowatymi. Nawet przy zupełnie zamkniętej części międzybłoniastej część międzychrzą­stkową może być otwarta i powietrze oddechowe ma wolną drogę. Granicę między obiema częściami zaznaczają przeświecające wierzchołki wyrostków głosowych, jako tylne plamki żółte. U dorosłego mężczyzny cała długość szpary głośni wynosi przeciętnie około 23 mm, największa szerokość przy maksymalnie rozwartym otworze jest mniej więcej tej samej wielkości. Wymiary te są ważne ze względu na wprowadzane narzędzia. U kobiet długość szpary głośni wynosi około 17 mm. Kieszonka krtaniowa (ventriculus laryngis) jest to podłużna wypustka boczna błony śluzowej, do której szczelinowate wejście leży obustronnie między fałdem kieszonki krtaniowej i fałdem głosowym . Kieszonka ta sięga od chrząstki tarczowatej aż do chrząstki nalewkowatej. Często ze swej przedniej połowy pionowo ku górze wysyła ona szczelinowaty zachyłek zwany woreczkiem krtaniowym (sacculus laryngis).