Łechtaczka (clitoris) jest narządem nieparzystym i symetrycznym poło­żonym w górnej i przedniej części sromu. Jest to narząd, podłoże którego, jak w prąciu, składa się z parzystych ciał jamistych. Ciała jamiste łechtaczki (corpora cavernosa clitoridis) rozpoczynają się dwiema symetrycznymi częściami bocznymi, prawą i lewą, które tworzą odnogi łechtaczki (crura clitoridis). Stanowią one najdłuższą część ciał jamistych (około 4 cm), są stożkowato zakończone, jak odnogi prącia i tak jak one przyczepiają się do dolnych gałęzi kości łonowych oraz do gałęzi kości kulszowych; nieraz sięgają aż do guza kulszowego. Obie odnogi łechtaczki przykryte mięśniem kulszowo-jamistym biegną ku górze oraz przyśrodkowo i nieco poniżej oraz do przodu od spojenia łonowego łączą się z sobą w krótki (około 2 cm) nieparzysty, cylindryczny pień, trzon łechtaczki (corpus clitoridis); pośrodkowo przebiegająca przegroda łechtaczki dzieli go niecałkowicie na dwa ciała jamiste. Trzon z początku wznosi się ku górze (pars ascendens), poniżej środka spojenia jednak nagle pod ostrym kątem zagina się ku dołowi w kierunku przedsionka pochwy i kończy się zaokrąglo­nym wierzchołkiem (apex) dokoła powleczonym skórą, jako żołądź łech­taczki. Ta zstępująca część łechtaczki (pars descendens) odpowiada więc części ciała jamistego prącia położonej w jego odcinku wiszącym (pars pendula penis); podobnie jak u mężczyzny jest ona przytwierdzona do spojenia przez więzadło wieszadłowe łechtaczki, które przyczepia się do kąta trzonu łech­taczki. W przeciwieństwie jednak do ciała jamistego mężczyzny kąt ten u ko­biety nic wyrównuje się podczas wzwodu i część zstępująca łechtaczki ukryta jest pod skórą; tylko w silnym wypełnieniu krwią jest ona wyczuwalna poprzez napletek w przedniej części sromu między wargami sromowymi większymi pośrodkowo między żołędzia a spoidłem przednim warg. Żołądź łechtaczki (glans clitoridis) pokryta skórą jest wolna i w większym lub mniejszym stopniu wystaje spod napletka. W przeciwieństwie do żołędzi prącia nie jest ona przebita przez cewkę moczową. Budowa ciał jamistych łechtaczki jest zupełnie podobna do budowy ciał jamistych prącia. Każde ciało jamiste łechtaczki ma swoją osłonkę łącznotkankową, błonę bia­ławą (tunica albuginea), która jest jednak znacznie cieńsza (do 1 mm) niż błona ciał jamistych prącia. W obrębie trzonu łechtaczki, jak wspomniano wyżej, oba ciała jamiste przedziela niezupełna przegroda łechtaczki (septum clitoridis). Tak samo jak ciała jamiste prącia, również ciała jamiste łechtaczki zawierają jamki (lacunae) komunikujące się z sobą i nieściśle pooddzielane beleczkami (trabeculae) złożonymi z tkanki łącznej oraz pasm mięśniówki gładkiej. Pod wpływem bodźca nerwowego jamki wypełniają się krwią tętniczą i następuje wzwód łechtaczki, osobniczo jednak w bardzo różnym stopniu. Naskórek pokrywający żołądź łechtaczki jest podobny do wielowarstwowego na­błonka płaskiego przedsionka. Pod nim leżą obfite pętle naczyniowe i bardzo liczne nerwy czuciowe ze specjalnymi ciałkami dotykowymi. Łechtaczka, podobnie jak wargi sromowe mniejsze, jest bardzo wrażliwa zwłaszcza na dotyk, na co wskazuje jej nazwa. Opuszki przedsionka (bulbi vestibuli), twory parzyste ukryte w ścianie sromu, ułożone są wzdłuż podstawy warg sromowych mniejszych. Nie są więc bezpośrednio widoczne jak żołądź łechtaczki, lecz należy je wpierw odsłonić drogą preparacyjną. Są one kształtu migdała, do przodu zaostrzone, z tyłu kopulasto zaokrąglone; długość ich wynosi około 3—4 cm. Powierzchnia górna opuszki łączy się z przeponą moczowo-płciowa, powierzchnia przy­środkową przylega do ściany przedsionka pochwy; bocznie i ku dołowi opuszkę przykrywa mięsień opuszkowo-gąbczasty; tylny koniec opuszki przykryty jest częścią przednią gruczołu przedsionkowego większego. Opuszki przedsionka odpowiadają opuszce prącia u mężczyzny. Budowa. Opuszki są objęte osłonką łącznotkankową, cienką błoną białawą (tunica albuginea) i budową swą zbliżone są do budowy ciała gąbczastego prącia. Opuszka składa się z obfitych splotów żylnych, złączonych z sobą ubogą tkanką łączną i pasmami mięśniówki gładkiej. Żyły licznie się z sobą zespalają i częściowo są jamisto poszerzone. W przedniej zwężonej części opuszki sploty żylne stron obu łączą się z sobą oraz z żyłami łechtaczki poniżej kolana trzonu łechtaczki. W czasie stosunku płciowego silnie wy­pełniając się krwią opuszki tworzą grubą podściółkę, jednak nie usztywniają się i nie twardnieją tak samo jak ciało gąbczaste prącia. Opróżniając się z krwi opuszki zapadają się i spłaszczają.