Przy obliczaniu współczynnika oczyszczania mocznika Cm musi być uwzględniona wielkość diurezy, gdyż — jak wynika z wspomnianych już badań "Van Slyka i współpr. — wydajność mocznika w moczu wzrasta proporcjonalnie do pierwiastka kwadratowego z ilości moczu przy diurezie nie przekraczającej 2 ml/min. Przy diu-rezie około 2 ml/min. wydajność ta osiąga maksymalną dla danego poziomu moczni­ ka we krwi wartość i nie zwiększa się już przy dalszym wzroście diurezy. Tak np. przy określonym poziomie mocznika we krwi ilość mocznika wydalanego w moczu w jednostce czasu będzie jednakowa przy diurezie 3 i 10 ml/min. Zmienia się wtedy ona jedynie proporcjonalnie do wahań stężenia mocznika w surowicy P. Można więc twierdzić, że dla danego stężenia mocznika we krwi wydajność jego w moczu osiąga maksymalną wartość przy diurezie powyżej 2 ml/min., czyli że wtedy nerki wykazują maksymalną zdolność oczyszczania krwi z mocznika przy danym poziomie jego-we krwi. Wartość tego maksymalnego współczynnika oczyszczania mocznika przy diurezie powyżej 2 ml/min. określa się na podstawie zwykłego wzoru: UmX V , w którym Um = stężenie mocznika w moczu w mg°/o; V = diureza w ml/min., Pm = stężenie w mg we krwi. Ten maksymalny współczyn­nik oczyszczania mocznika Mx. Cm waha się u zdrowych osób, zdaniem Moelle-ra, Mac Intosha i Van Slyka od 64 do 29 ml/min. — przeciętnie jednak wynosi 75 ml/min.