Wejście do krtani, czyli szpara wejścia, podobnie jak szpara głośni jest częściowo chrzestna, częściowo błoniasta. W pierwszej chrząstka leży z przodu (nagłośnia), w dru­giej— z tyłu (chrząstki nalewkowate itd.). Obie szpary i pod tym względem są do siebie podobne, że mogą się całkowicie zamykać, tylko że szpara wejścia nie ma własnych rozwieraczy jak szpara głośni, lecz tylko zwieracze i otwiera się pod wpływem sprę­żystości chrząstki nagłośniowej, o czym mowa była poprzednio. M. tarczowo-nagłośniowy (m. thyreo-epiglotticus) stanowi przedłużenie m. tarczowo-nalewkowego zewnętrznego ku górze. Rozpoczyna się on tak samo jak po­wyższy w kącie chrząstki tarczowatej, przebiega łukowato ku górze i kończy się czę­ściowo w fałdzie nalewkowo-nagłośniowym na błonie czworokątnej, częściowo na brzegu chrząstki nagłośniowej; włókna jego mieszają się z włóknami m. nalewkowo-nagłośniowego. Przyśrodkowo u dołu przylega on do woreczka krtaniowego, u góry do błony czworokątnej. Czynność mięśnia polega przypuszczalnie na pociąganiu górnego brzegu nagłośni ku tyłowi i ku dołowi. Niektórzy autorzy nie przyznają mu tego znaczenia, jak również m. nalewkowo-nagłośniowemu. M. nalewkowo-nagłośniowy jest pochodnym m. nalewkowego skośnego, z którym prawie stale się łączy . Włókna jego biegną łukowato w przedłużeniu m. nalewkowego skośnego w fałdzie nalewkowo-nagłośniowym rozpo­czynając się na wierzchołku chrząstki nalewkowatej i kończąc na błonie czworo­kątnej oraz na brzegu chrząstki nagłośniowej. Czynność. M. nalewkowo-nagłośniowy, podobnie jak poprzedni, przypusz­czalnie przechyla nagłośnię ku tyłowi i do dołu. W całkowitym zamknięciu szpary wejścia guzek nagłośniowy przylega do fałdów nalewkowo-nagłośniowych. o ile dotyk ciał obcych do błony śluzowej krtani natychmiast wywołuje ataki kaszlu, to wzajemny dotyk błony śluzowej w miejscach zwarcia nie wywołuje reakcji. Zapewne przyleganie to jest znacznie delikatniejsze niż dotyk nawet najdrobniejszych ciał obcych. Odmiany. Czasem, jako trzeci mięsień zwierający wejście do krtani, występuje m. pierścienno-nagłośniowy w postaci pasma biegnącego od chrząstki pierścieniowatej do chrząstki nagłośniowej. Włókna m. nalewkowo-na-głośniowego mogą łączyć się z tyłu z m. tarczowo-nalewkowym strony przeciwległej za pośrednictwem m. nalewkowego skośnego; tworzą one wtenczas tzw. m. tarczowo-nalewkowo-nagłośniowy . Mięsień ten działa jak jednolity zwieracz, choć u człowieka powstał wtórnie z poszczególnych składników.