Paralysis faciei. Cechy. W długo utrzymujących się przypadkach występuje niesymetryczność twarzy. Porażona strona jednak często jest uważana za zdrową ze względu na fakt, że poporażenne przykurcze uwydatniają fałdy i linie po stronie porażonej. Usiłowanie zamknięcia oczu jest jednak niedo­stateczne, a w tym samym momencie kącik ust ulega silnej retrakcji. Na polecenie pacjent pokazuje zęby, czyni to jednak z wysiłkiem i tyTko powoli, podczas gdy po tej samej stronie oko zamyka się niemal całkowicie. Wystę­puje odczyn zwyrodnienia. Hemiatrophia faciei progressiva. Cechy. Wygląd twarzy sprawia wrażenie, że składa się ona z dwóch połów pochodzących od różnych osobników, z pio­nową, ostro zaznaczoną linią łączącą obie części; włosy po mniejszej stronie są cienkie, białe lub w ogóle ich nie ma, oko jest zapadnięte, a utkanie skóry zmienione. Skryty początek w dzieciństwie (przeważnie dotyczy ko­biet); powolny postęp, zaczynający się jako miejscowy zanik i stopniowo szerzący się; jednostronny zanik skóry, tłuszczu, tkanki podskórnej i kości; bywa wypadanie zębów po stronie dotkniętej zanikiem; czasem zanik poło­wiczy języka; mięśnie twarzy nie są uszkodzone; brak zmian czucia lub elek­trycznych. Torticollis congenitus. Cechy. Twarz po stronie uszkodzenia niekiedy nie rozwija się tak szybko jak po stronie zdrowej. Zniekształcenie istniejące od urodzenia; głowa skręcona ku zdrowej stronie z podbródkiem odchylonym ku górze; wyrównawcze skrzy­wienie boczne kręgosłupa szyjnego z wklęsłością ku zaatakowanej stronie. Mniej częste przyczyny. Hemiatrophia faciei; paralysis infantum; hemi-plegia infantum; torticollis acquisitus; asymetria wrodzona; porażenie szyj­nych zwojów współczulnych.