Jest to najważniejszy odruch ze wszystkich odruchów skórnych. Składa się on ze zgięcia mniejszych palców, nadmiernego wyprostowania dużego palca, a czasem rozszerzenia w sposób wachlarzowaty czterech pozostałych palców. Wywołuje się go wolnym pocieraniem tępym przedmiotem wzdłuż podeszwy od pięty do paiców lub od jednej strony do drugiej. Objaw ten występuje fizjologicznie u niemowląt do 18 miesiąca życia. Wskazuje on na zajęcie dróg piramidowych. Należy przy tym przypomnieć, że w histerii nie ma czystego odruchu Babińskiego. Jeśli istnieją wątpliwości, w którym kierunku porusza się duży palec, taki odruch rzadK.0 jest rzeczywiście wyprostny. Dwa niże, omówione stany nie są schorzeniami, lecz jedynie objawami występującymi w przebiegu wielu schorzeń układu nerwowego. Schorzenia te omówiono zwięźle w innych miejscach, wobec czego powtarzanie wydało się niewska- zane. Hemipłegia. Cechy. Po stronie porażonej odruch podeszwowy jest typu wy-prostnego, a odruchy głębokie po tej stronie ulegają wzmożeniu i pojawio się spastyczność (powierzchowne odruchy brzuszne są osłabione lub znie­sione). Paraplegia spastica. Cechy. We wszystkich postaciach paraplegii spastycz-nej występuje dodatni odruch Babińskiego. Mniej częste przyczyny. Uraemia; paralysis progressiva (po ciężkich napa­dach epileptycznych); coma hypoglycaemicum (obustronnie); fractura ossium cranii.