Drugą czynnością mięśniówki krtani jest przypuszczalnie ochrona drogi po­wietrza; polega ona na odruchowym zamykaniu wejścia do krtani w chwili grożącego niebezpieczeństwa. Ta czynność ochronna stała się niezbędną z chwilą, kiedy krtań w związku z pionizacją ciała u człowieka przesunęła się niżej (descensus laryngis) i utra­ciła swe pierwotne położenie ku tyłowi od podniebienia miękkiego wstępując «w strefę niebezpieczną. Choć w związku z opuszczeniem się krtani powietrze wydechowe kierować się może zarówno ku jamie nosowej, jak i jamie ustnej, przyczy­niając się do wytwarzania mowy artykułowanej, jednak wejście do krtani musiało teraz zdobyć specjalne zabezpieczenie. Jest ono zdobyczą nową występującą dopiero u czło­wieka w postaci delikatnych pasm mięśniowych, które odszczepiły się od starej mię­śniówki zwieracza wewnętrznego i zdobyły przyczep do nagłośni. Są to parzyste mięśnie biorące przypuszczalnie udział w czynności zwierania wejścia do krtani: m. tarczowo-nagłośniowy im. nalewkowo-nagłośniowy, jak również występujący jako odmiana m. pierścienno-nagłośniowy. Ta cała mięśniówka ochronna przegina nagłośnię ku tyłowi, przy czym w całkowitym zamknięciu wejścia do krtani nagłośnia styka się z guzkami fałdu nalewkowo-nagłośniowego. Aparat ochronny zaczyna funkcjonować dopiero kiedy ciała obce dotykają wejścia do krtani, które jest bardzo wrażliwe. Drugim czynnikiem, który zamyka wejście do krtani jest przesunięcie się jej pod język i ucisk nasady języka na nagłośnię. Wtedy całkowicie prze­chyla się ona ku tyłowi zamykając wejście do krtani. Kiedy ucisk ten ustaje, nagłoś­nia jak sprężyna powraca do swego pionowego położenia spoczynkowego wskutek sprężystości chrząstki nagłośniowej. Niektórzy autorzy (Elze) powyższemu czynni­kowi przypisują główne znaczenie i całkowicie odmawiają go mięśniom.