Wrzód twardy sromu (ulcus durum vulvae). Cechy. W obrębie sromu poja­wia się twarda grudka, która szybko wrzodzieje, wydzielając rzadką, wodni­stą wydzielinę. U kobiet wrzód twardy występuje rzadko. W wywiadzie zakażenie od trzech do sześciu tygodni wstecz. Powiększone, niebolesne pachwinowe węzły chłonne. Wykazanie krętków w wydzielinie, dodatnie odczyny serologiczne (często ujemne w pierwszych sześciu tygodniach). Wystąpienie objawów kiły drugorzędowej po upływie jednego do dwóch miesięcy. Wrzód miękki (ulcus molle). Cechy. Liczne, miękkie, bolesne, zmienione zapalnie owrzodzenia, o skłonności do samoprzeszczepiania. Brzegi owrzodzeń są ostre, podminowane, otoczone zapalną obwódką. Wrzód miękki może współistnieć z wrzodem twardym. W wywiadzie możliwość zakażenia przed 5—6 dniami. Za­jęcie węzłów chłonnych (pachwinowych), zwykle jednego. Wykazanie paeczki Ducreya. Kiła II okresu (lues secundaria). Cechy. Na przylegających do siebie po­wierzchniach ciała, które podlegają drażniącym wpływam ciepła i wilgoci, pojawiają się powierzchowne owrzodzenia; pokryte są one obfitą, ropną, cuch­nącą wydzieliną. Następstwem stałego drażnienia mogą być również zmiany przerostowe i rozwój kłykcin. Zakażenie kiłowe w wywiadzie. Osutka kiłowa na skórze. Wykwity plamiste (plaques opalines) w jamie ustnej. Dodatnie odczyny sero­logiczne. Badanie w ciemnym polu (krętki). Kilak (gumma). Cechy. Na wardze większej rozwija się okrągły guz, który następnie rozpada się i powstaje owrzodzenie o głębokich podminowanych brzegach. Kiła w wywiadzie. Dodatnie odczyny serologiczne. Próba terapeutyczna. Rak (carcinoma). Cechy. W obrębie skóry lub błony śluzowej pojawia się mały, twardy, wyniosły guzek, pokryty kilkoma warstwami zgrubiałego na­skórka. Po pewnym czasie guzek wrzodzieje i wydziela rzadką, wodnistą wy­dzielinę o przykrym zapachu, która później może zmienić się w wydzielinę ropną. Brzegi owrzodzenia i jego podstawa są nierówne, owrzodzenie łatwo krwawi. Średni wiek. Ból, wyniszczenie; świąd sromu. Powiększe­nie pachwinowych węzłów chłonnych. Biopsja. Toczeń (lupus; owrzodzenie gruźlicze). Cechy. Pojawiają się mnogie, wolno rosnące, miękkie guzki z powierzchownymi owrzodzeniami pokrytymi jasno-różową ziarniną. Podstawa owrzodzeń nie jest stwardniała, szerzą się one w różnych kierunkach, są niebolesne, skóra między nimi nie jest zmieniona. Młody wiek chorego. Brak wyniszczenia, brak powiększe­nia węzłów chłonnych. Ujemne odczyny serologiczne. Biopsja. Opryszczka sromu (herpes vulvae). Cechy. Są to skupiska małych pęche­rzyków na zapalnie zmienionej skórze; pęcherzyki, pękając, tworzą małe, wolno gojące się owrzodzenia, które mogą się zlewać i wydzielać ropną, cuchnącą wydzielinę. Tkliwość, ból, pieczenie, świąd. Krótkotrwałość wykwitów. W wywiadzie uprzednio przebyte napady opryszczki. Węzły chłonne nie po­większone. Mniej częste przyczyny. Mięsak; pleśniawki; wrzód żrący sromu (ulcus ro-dens vulvae); ziarniniak pachwinowy; zgorzel sromu; wrzód ostry sromu; wrzecionowcowo-krętkowe zakażenie sromu; pleśniawkowe zapalenie sromu.