PLAMKI KOPLIKA
Odra (morbilli). Cechy. Najwybitniejsze znaczenie diagnostyczne mają wy-
kwity w jamie ustnej. Wykwity te składają się z niebieskawobiałych plamek
na czerwonym tle; w ciągu pierwszych 24—36 godzin jest ich bardzo niewiele;
potem śluzówka może być nimi usiana. Często można je dostrzec dopiero
przy starannym oglądaniu w silnym świetle słonecznym. Najlepiej widoczne
są plamki na wewnętrznej powierzchni policzków na wysokości zębów trzo-
nowych, a w większości przypadków są one tylko w tym miejscu; mogą się
jednak pojawiać prawie w każdej części jamy ustnej. Ich znaczenie dia-
gnostyczne polega na fakcie, że w odrze są one obecne prawie z reguły, że
nie spotyka się ich w innych chorobach oraz że zjawiają się zwykle na
2—3 dni przed wystąpieniem wysypki skórnej. Znikają one zazwyczaj w okre-
sie pełnego rozwoju choroby.
W wywiadach narażenie na zakażenie przed 7—21 dniami; najczęstsze występowanie w grudniu i czerwcu, głównie u dzieci; ostry początek z katarem nosa, zaczerwienieniem spojówek, łzawieniem i światło-wstrętem; kaszel; zapalenie krtani; początkowo gorączka około 39° C zmniejszająca się na drugi dzień do 38°, a po wystąpieniu wysypki wzrastająca do 40° lub nawet 40,5°, powracająca do normy na 7 dzień od wystąpienia choroby; w okresie zwiastunowym rumień na tułowiu (rash), później prawdziwe wykwity złożone z kleksowatej, nieregularnej, ciemnoczerwonej wysypki grudkowej, często układającej się w półksiężyce, która występuje najpierw na skroniach i szerzy się na twarz, tułów i kończyny; wysypka utrzymuje się 3—4 dni, po czym następuje otrębiaste złuszczanie się; mogą nastąpić powikłania (odoskrzelowe zapalenie płuc, zapalenie jamy ustnej i rak wodny, zapalenie ucha środkowego, biegunka, drgawki); czasem dochodzi do powikłań zejściowych (gruźlica płuc, przewlekłe zapalenie oskrzeli, powiększenie migdałków podniebiennych i wyrośli adenoidalnych); leukopenia.