W najbliższym sąsiedztwie narządów płciowych męskich spotyka się kilka tworów szczątkowych, nie mających czynności lub o czynności nieznanej, występowanie których tłumaczy rozwój układu moczowo-płciowego. Do narządów tego rodzaju należą: przyczepek jądra, przyczepek najądrza, przyjądrze, przewodziki zbaczające łagiewka sterczowa. Przyczepek jądra (appendix testis). Na górnym końcu jądra, tuż poniżej głowy najądrza bardzo często występuje niewielki spłaszczony pęcherzyk nieuszypułowany. tzw. przyczepek jądra. Wielkość jego, jak wielkość wszystkich narządów szczątko­wych, jest bardzo zmienna; zwykle waha się w granicach od 2 do 8 mm, choć może dochodzić nawet do 18 mm. U noworodka jama pęcherzyka wysłana jest nabłonkiem waleczkowatym, u dorosłego — nabłonkiem płaskim i wypełniona galaretowatą tkanką łączną. Jest to szczątek przewodu przypranerczowego (Mullera); u kobiety odpowiada on końcowi bocznemu jajowodu. Czynność jego jest nieznana. Przyczepek najądrza (appendix epididymidis) jest to twór gruszkowaty zawieszony na szypułce bardzo różnej długości przytwierdzonej do głowy najądrza. Leży on zwykle na głowie najądrza może jednak zstępować na jądro, kiedy szypułka jest dłuższa. Przy­czepek najądrza występuje rzadziej niż przyczepek jądra 1 i jest przeważnie nieco mniejszy od niego. Czasem występują 2, 3 lub nawet 4 twory tego rodzaju. Przyczepek najądrza u noworodka i dziecka, rzadziej u dorosłego zawiera przewód wysłany nabłonkiem waleczkowatym wypełniony płynem wodnistym; szypuła nie zawiera światła. Przypuszczalnie jest to pozostałość niewielkiej początkowej części przewodu pranercza. Przyjądrze (paradidymis) składa się przeważnie z dwóch tworów okrągławych lub wydłużonych wielkości bardzo zmiennej (6—14 mm), położonych do przodu od naczyń w dolnej części powrózka nasiennego; jeden z nich leży niżej, drugi nieco wyżej. Oba te twory składają się z mikroskopowych i ślepo kończących się kanalików, po­zostałości dolnej grupy kanalików pranercza; u kobiety narząd ten odpowiada przy-jajnikowi. Przyjądrze występuje głównie w wieku dziecięcym, później w większości zanika. Przewodziki zbaczające (ductuli aberrantes) występują stale. Są to ślepo kończące się, kręte przewody położone w najądrzu. Jeden z nich, górny leży w głowie najądrza i łączy się z siatką jądra. Drugi dłuższy, dolny odchodzi w obrębie ogona najądrza od przewodu najądrza i kieruje się ku górze do różnej wysokości. Przewodziki zba­czające podobnie jak przyjądrze są pozostałością kanalików pranercza. Łagiewka sterczowa (utriculus prostaticus), o której mowa była już poprzednio, jest to ślepy, pośrodkowo położony mały woreczek uchodzący do części sterczowej cewki moczowej. Jest on odpowiednikiem pochwy kobiecej i stąd też zwany pochwą męską (vagina masculina). Łagiewka sterczowa jest pozostałością dolnych, złączonych z sobą części przewodów przypranerczowych.