Pewne leki stosowane miejscowo, włączając w to wszystkie środki powo­dujące przekrwienie, mogą wywołać rumień. Niektóre zawody wymagają posługiwania się drażniącymi związkami, które mogą działać w podobny spo­sób. Wśród pierwszych można wymienić terpentynę, iperyt, amoniak, olej krotonowy, pieprzowiec, fenol, kwasy, zasady, chryzarobinę, związki rtęciowe, jodoform, salicylany. Do drugiej grupy można zaliczyć lakiery, farby, barwniki anilinowe, niektóre ryby, przetwory, żywice, trociny i rośliny trujące. Rumień może powstać w okolicach narażonych na wybitnie wysoką lub niską tempe­raturę. Rumień jest pospolity w sąsiedztwie ogniska zapalnego (ropnie, zaka­żenie itp.). Ukąszenia i ukłucia. Cechy. Może występować miejscowy obrzęk i rumień ze znacznym swędzeniem i podrażnieniem. Jeśli jest to wynikiem ukąszenia przez owady, to w obrębie rumienią spotyka się pośrodku ślad ukłucia. Opa­rzenie przez meduzę wywołuje w 12 do 24 godzin uogólniony rumień. W wywiadzie — ukłucie, lub ukąszenie. Intertrigo (wyprzenie). Cechy. Rozlane wilgotne zaczerwienienie bolesne i palące pojawia się często u dzieci i osób otyłych między sąsiednimi po­wierzchniami trącymi o siebie, zwłaszcza w okolicy „pieluszkowej" u dzieci, między wewnętrznymi powierzchniami ud u dorosłych, a u kobiet na skórze pod piersiami. Lymphangiitis (cellulitis). Cechy. W okolicy rany lub zakażenia rozwija się intensywne, ciemno zabarwione zaczerwienienie, z miejscowym uciepleniem, silnym bólem i obrzękiem. Naczynia limfatyczne wychodzące z zajętego obszaru bywają zaczerwienione, napięte i tkliwe. Istnienie zakażonej rany lub obrażenia; bolesne obrzmienie węzłów; w ranie czasem strzęp tkanki martwiczej lub zgorzel; ogólne objawy podmiotowe. Combustio et erythema solare. Cechy. Rumień, któremu towarzyszy ucie-plenie, lekkie obrzmienie i uczucie palenia, pojawia się w narażonym obsza­rze (pierwszy stopień oparzenia). Erysipelas. Cechy. Skóra zajętej okolicy (zazwyczaj twarz, oczy, wargi i skóra owłosiona głowy) ulega zaczerwienieniu, staje się gorąca, gładka, na­pięta i obrzękła. Szerząca się zmiana jest ostro odgraniczona od otoczenia, o zaczerwienionym brzegu; w miarę szerzenia się na obwód środkowa część wykwitu blednie. Częste są pęcherze; łuszczenie następuje w 4 lub 5 dniu. Ostry początek ze złym samopoczuciem, dreszcze, gorączka (40 do 40,5°C), ustępująca przełomowo lub szybko „perlvsin" w ciągu 10 do 14 dni. Urticaria. Cechy. Bąble pokrzywkowe bywają barwy różowej i są otoczone czerwonymi obwódkami. Phlebitis. Cechy. Zaczerwienienie skóry powstaje wówczas, gdy dochodzi do zajęcia tkanki wokół naczyń. Uszkodzenia wywołane przez promienie rentgenowskie i rad. Cechy. Ostre oparzenie popromienne niewielkiego stopnia jest przyczyną zwykłego rumie­nią, który może nie pojawiać się przed 10—20 dniem po napromienianiu. Okresowo mogą odpadać paznokcie. Odczyn zwykle słabnie w ciągu tygodnia do 10 dni, jeżeli nie ma sumowania się efektu w wyniku stosowania wielu kolejnych małych dawek leczniczych. Rad powoduje podobne zmiany. W na­stępstwie tego mogą powstać brązowe przebarwienia i rozszerzenia naczyń włosowatych. W wywiadzie — narażenie na promienie rentgenowskie lub radu. Miejscowa reakcja posurowicza. Cechy. Dodatni odczyn zaznacza się okrą­głym obszarem rumienią lub bąblem, otoczonym rumieniowatą obwódką. Morbus Raynaudi. Cechy. Czynne przekrwienie zaatakowanych części (pal­ce rąk i nóg, uszy, nos) pojawia się po okresie miejscowej zamartwicy. Obszar ten jest zaczerwieniony, gorący, obrzmiały, tętniący i bolesny. Eczema erythematosum. Cechy. Na początku choroby występują niecharak-terystyczne, zaczerwienione wykwity plamiste pokryte obrębiastymi łuskami z towarzyszącym im intensywnym swędzeniem. Pellagra. Cechy. Uporczywy rumień występuje na grzbiecie rąk, zatrzymując się zazwyczaj tuż przy linii rękawa. Rumień bywa także na twarzy, szyi, łok­ciach, kolanach i grzbietowej powierzchni stóp. W ostrych przypadkach zaatakowana skóra staje się sucha, obrzmiała i łuszczy się, lub też powstają wiigotne zmiany pęcherzycowate. Po nawrotach choroby skóra ulega przebai-wieniu, staje się sucha i zgrubiała. Uszkodzenia zawsze są symetryczne, prze­ważnie z ostrą linią odgraniczającą. Czasem zmiany te atakują zewnętrzne narządy płciowe. Skryty początek; częste zaostrzenia; zapalenie jamy ustnej; postępujące wychudnienie. Erythema nodosum. Cechy. Ostro odgraniczone, tkliwe, żywoczerwone, pod­skórne guzKi występują najczęściej w okolicy piszczelowej podudzi. Nie­kiedy w późniejszym okresie można obserwować chełbotanie, lecz nigdy guzki nie ropieją. Zmiany te wykazują stopniową ewolucję barwy poprzez żółtą, niebieską i zieloną, jak w plamach wybroczynowych. Zmiany powstają zwykle przed 30 rokiem życia, częściej u kobiet; początek ostry ze złym samopoczuciem, gorączką, bólem głowy, bó.ami o charakterze gośćcowym; choroba trwa od kilku dni do kilku tygodni. Porphyria (porfirynuria). Cechy. We wrodzonym uczuleniu na światło obra­żenia Sjvory spotyka się na częściach ciała narażonych na działanie światłą pozafiołkowego. Uszkodzenia te zmieniają się począwszy od Tumienia i obrzę­ku, pęcherzyka i pęcherza (hydroa aestivale et hydroa vacciniforme) aż do pokrytych strupem krostek, które niszczą tkanki i pozostawiają zniekształ­cające blizny. Występowanie najczęściej u mężczyzn; czasem zapalenie spojówek, rogówki lub brzeżny wrzód rogówki. Zęby i kości bywają czerwo­nawe; niekiedy powiększenie śledziony i wątroby; u dziewcząt nadmierne owłosienie; czasem niedokrwistość hemolityczna; zwiększenie zawartości porfiryn we krwi, a uroporfiryn i koproporfiryn w moczu (nadające mu czerwo­na e lub nawet czarne zabarwienie). Mniej częste przyczyny. Variola; arthritis urica; erythromelaigia; erythema induratum; polymyositis; trichinosis; sodoku; morbus Meigei; oedema angio-neuroticum; erythema artefactum (symulacja); lues nervosa; erysipeloid; livedo reticularis; acrocyanosis; lupus erythematosus; erythema pernio (od-mroziny); herpes simplex (wcześnie); herpes zoster (wcześnie); acne rosacea; granulosis rubra nasi; dermatitis seborrhoica (pod łuskami); erythema ab igne; miliaria rubra; congelatio (wilgotniejące); erythrocyanosis crurum; der­matitis haemostatica; tuberculoid rosaceiformis; erythema chronicum migrans, erythema brucellum; erythema elevatum diutinum; erythema palmare (ciąża, schorzenia wątroby); wstrzykiwanie związków arsenu.