Eczema (wyprysk; intertrigo umbilici). Cechy. U tęgich osób wyprzenie może być powodem stanu wypryskowego pępka z podrażnieniem i sączeniem. Abscessus umbilici (ropień pępka). Cechy. Zanieczyszczenie i zakażenie może powodować ropienie pępka, wiodące do powstania ropnia. Wydzielina z takiego ropnia może powodować powstawanie ropnych zatok. Peritonitis tuberculosa (gruźlicze zapalenie otrzewnej). Cechy. Jest to naj­częstsza przyczyna nabytej przetoki pępkowej. Może ona tworzyć się wskutek szerzenia się i serowacenia mas gruźliczych i może być kałowa, jeśli istnieją również owrzodzenia i zrosty jelita. Peritonitis pneumococcica (pneumokokowe zapalenie otrzewnej). Cechy. Jest to następna po gruźliczym zapaleniu otrzewnej i być może najczęstsza przyczyna nabytej przetoki pępkowej. Z przetoki wydala się kał lub ropa. Występowanie zwykle u dzieci; niekiedy pierwotnie lub wtórnie; ostry początek z uogólnionym bólem w jamie brzusznej, tkliwością przy palpacji, wzmożonym napięciem powłok oraz wzdęciem; gorączka (rzad­ko septyczna, a w przewlekłym okresie może nie występować); biegunka; wychudnienie; obecność gęstej, żółtawej, pozbawionej zapachu ropy, zawie­rającej obficie kłaczki włóknika oraz pneumokoki. Urachus persistens (przetrwały moczownik). Cechy. Moczownik może nie być całkowicie zamknięty po urodzeniu, a jeśli pozostaje nie zarośnięty na całym przebiegu, występuje przetoka pępkowa, przez którą wydala się mocz; jeśli tylko górna część jest nie zarośnięta, z przetoki wydziela się śluzowata treść. Diverticulum Meckeli (niezarośnięcie przewodu pępkowo-jelitowego; ductus omphalomesentericus persistens). Cechy. Przetoka kałowa powstaje, jeśli prze­wód pozostaje nie zarośnięty na całym przebiegu. Obserwuje się to po raz pierwszy po oddzieleniu kikuta pępka. Błona śluzowa może ulegać wynico-waniu i tworzyć czerwony guz. Jeśli przewód jest szeroki i krótki, część je­lita może wystawać przez otwór. Jeśli przewód jest zamknięty od strony jeli­ta, ale otwarty od strony pępka, przetoka wydziela śluz z przerwami zamiast kału. Mniej częste przyczyny. Cystis sebacea (po przebiciu się); przetoka żółciowa (w następstwie przedziurawienia pęcherzyka żółciowego); przetoka kałowa u noworodków wskutek połączenia małej przepukliny pępkowej z więzadłem, które otacza pępowinę; zarośnięcie przewodów żółciowych (samoistny krwo­tok z pępka u noworodków); actinomycosis; enteritis regionalis; dermatitis seborrheica; morbus Fox-Fordyce; morbus Pageti umbilici; złogi w pępku ze zmianami zapalnymi ściany jamy brzusznej; zakażenie pępowiny u noworod­ków; szerzenie się ropnia podprzeponowego lub okołożolądkowego; wydosta­nie się robaków obłych z pępka (poprzedzone wytworzeniem ropnia); przetoka kałowa wtórna w raku narządów jamy brzusznej (zwykle żołądkowa).