Metodą najczęściej używaną i najwygodniejszą jest metoda badania testami Holmgrena przy użyciu dużej różnorodności kolorowych włóczek. Zestaw włóczek potrzebnych do badania składa się z kilku kompletów: 1) pewne kolory zwane „kolorami próbnymi" (bladozielony, jasnoróżowy i jasnoczer-wony); 2) odcienie jaśniejsze i ciemniejsze tych kolorów (kolory towarzy­szące) i 3) „kolory mieszane" (żółty, zielony, szary, brudny, jasnobrunatny, brunatny, bladofioletowy, jasnoniebieski itd.). Próbę należy wykonywać w dobrym oświetleniu dziennym. Podajemy badanemu próbkę bladozieloną i polecamy wybrać wszystkie włóczki tej samej barwy; jeśli badany nie zrobi błędów, to ma prawidłowe poczucie barw. Jeśli wybiera on nie tylko kolory podobne, lecz także myli kolory, a w dodatku wykazuje pewne wahanie, to ma zaburzenia w poczuciu barw. Następnie podajemy próbkę różową, a badany musi wybrać włóczki o tym samym zabarwieniu. Jeśli oprócz podobnych pró­bek wybiera on także niebieskie lub fioletowe, to jest ślepy na barwę czerwoną; jeśli wybiera zielone lub szare, jest ślepy na barwę zieloną. W końcu badany dobiera barwę do pasemka jasnoczerwonego. Jeśli oprócz czerwonego wybiera kolory zielone i brązowe, ciemniejsze od czerwonego, to jest ślepy na barwą czerwoną. Jeśli wybiera odcienie tych kolorów jaśniej­sze od czerwonego, to jest ślepy na barwą zieloną. Osoba dotknięta ślepotą na barwę niebieską, widzi tylko kolor czerwony i zielony; zwykle myli kolor niebieski z zielonym, purpurowy z czerwonym, pomarańczowy z żółtym a fio­letowy z żółtym, zielonym lub szarym. Używane są także inne metody oparte na tej samej zasadzie. Używa się także spektroskopu. Wrodzona ślepota na barwy. Cechy. Występuje ona u 3—4% mężczyzn, a tylko u 0,3°/o kobiet. Zwykle zajęte są oba oczy, przy czym inne funkcje oczu są zupełnie normalne. W wielu przypadkach stwierdza się wyraźną ten­dencję dziedziczną. Zwykle występuje brak percepcji jednego lub dwu kolo­rów podstawowych (czerwony, zielony lub niebieski). Zanik nerwu wzrokowego. Cechy. W miarę postępowania zaniku dochodzi do upośledzenia widzenia barw; najpierw występuje utrata widzenia barwy zielonej, następnie czerwonej, w końcu niebieskiej. Stwierdza się zwężenie koncentryczne pola widzenia, nieregularne lub w postaci obwodowych ubyt­ków, początkowo dla barw, a następnie dla kształtów. Amblyopia toksyczna (przewlekłe pozagałkowe zapalenie nerwu wzroko­wego). Cechy. Stwierdza się mroczek centralny dla barwy czerwonej i zielo­nej, silniej zaznaczony dla barwy zielonej niż czerwonej. Zapalenie nerwu wzrokowego (neuritis optica). Cechy. Pole widzenia jest zwykle zwężone obwodowo, zwłaszcza dla barw; mogą być odwrotne granice pól widzenia dla poszczególnych kolorów. Mniej częste przyczyny. Niedołęstwo umysłowe; cukrzyca, (mroczki); zapa­lenie siatkówki; stwardnienie rozsiane; padaczka; histeria; symulacja; prze­wlekłe zapalenie kłębków nerkowych; zatrucie ołowiem, sporyszem, chininą, salicylanami, dwusiarczkiem węgla, alkoholem metylowym; amblyopia tyto-^ niowo-alkoholowa.