Powierzchnia tylna nerek w swej górnej do przepony i poprzez nią do opłucnej . Nad 12 żebrem przykrywa tu ona małe trójkątne pole między częścią żebrową i lędźwiową przepony —-trójkąt lędźwiowo-żebrowy; przepona pośredniczy więc w stosunkach między nerką a zachyłkiem żebrowo-przeponowym opłucnej, o czym była mowa wyżej. Poniżej przepony powierzchnia tylna nerki przylega do mięśni tylnej ściany brzucha; wąski przyśrodkowy pas podłużny przylega do mięśnia lędźwiowo-udowego, środkowy, najszerszy do mięśnia czworobocznego lędźwi, boczny wreszcie do rozcięgna początkowego (powięzi grzbietowo-lędźwiowej mięśnia poprzecznego brzucha. Powierzchnię tylną nerki krzyżują skośnie ku dołowi i w bok naczynia podżebrowe , naczynia lędźwiowe, pierwsze i drugie, oraz nerwy : międzyżebrowy 12 (podżebrowy), biodrowo-podbrzuszny i biodrowo-pachwinowy. Nerwy te, których końcowe pola zaopatrzenia leżą w skórze okolicy pachwinowej i części płcio­wych zewnętrznych, w zapalnym obrzmieniu nerki mimo torebki tłuszczowej mogą być uciskane przez nerkę i w okolicach powyższych wywoływać promieniujące bóle. W nagłych i silnych skurczach mięśnia lędźwiowo-udowego (w silnym zgięciu stawu biodrowego i równoczesnym skurczu mięśni brzucha) nerka przesuwa się do przodu i ulega silnemu uciskowi.