Najądrze (epididymis) przylega do jądra wzdłuż jego tylnego brzegu. Odróżniamy: głowę (caput), górną, najgrubszą część narządu; trzon (corpus), w który głowa się prze­dłuża oraz ogon (cauda), dolną część narządu, która ostrym zgięciem przechodzi w po­czątek nasieniowodu kierującego się ku górze. Z wyjątkiem powierzchni przylegającej do jądra, całe najądrze powleczone jest błoną surowiczą. Błona biaława tu nie występuje, a pod błoną surowiczą leży tylko cienka warstwa tkanki łącznej. Głowa najądrza utwo­rzona jest przez przewodziki odprowadzające (ductuli efferentes), które wychodzą z siatki jądra w przedłużeniu kanalików siatki. W obrębie głowy przewodziki te silnie się skłębiają i wytwarzają stożkowate zraziki najądrza (lobuli epididymidis). W ścianie przewodzików znajdują się gruczoły śródnabłonkowe. Ze zrazików głowy, ściślej z prze­wodzików odprowadzających, powstaje jeden silnie skręcony przewód najądrza (ductus epididymidis); tworzy on trzon i ogon najądrza ciągnąc się z góry ku dołowi, gdzie za­gina się ku tyłowi i przechodzi w nasieniowód. Najądrze jest zbiornikiem plemników i narządem wydzielniczym, komórki którego wydzielają swoistą wydzielinę.