Tchawica (trachea) jest cewą niezróżnicowaną włączoną między krtań a oba swe rozgałęzienia — oskrzela. Górna część tchawicy leży w obrębie szyi, część dolna w jamie śródpiersiowej tylnej, sięgając ku dołowi do wysokości 4 lub 5 kręgu piersiowego. W całym swym przebiegu tchawica leży do przodu od przełyku. Ścianę tchawicy tworzy błona włóknista od wewnątrz wysłana błoną śluzową, z zewnątrz objęta luźną tkanką łączną, błoną zewnętrzną. W błonę włóknistą włączone są podkowiaste chrząstki tchawicze — z tyłu otwarte. W przestrzeniach między dwiema chrząstkami błona włóknista tworzy więzadła obrączkowe . W ścianie tylnej tchawicy nie zawierającej chrząstek — ścianie błoniastej (paries membranaceus) leży mięśniówka gładka o prze­biegu pasemek biegnących głównie poprzecznie. Błona śluzowa wysłana nabłonkiem oddechowym (wielorzędowym migawkowym) zawiera liczne surowiczo-śluzowe gru­czoły tchawicze. U swego dolnego końca tchawica rozdwaja się — rozdwojenie tchawicy (bifurcatio traclwae), które przechodzi w obie swe gałęzie — oskrzela główne prawe i lewe. Oskrzela zbudowane są podobnie do tchawicy. Oskrzele prawe jest krótsze od lewego, pojemniejsze i prze­biega bardziej stromo.