Jest ono zawsze bardziej zaznaczone po stronie prawej i uwidacznia się jako tętnienie wzdłuż przebiegu tych naczyń w kierunku do góry od oboj­czykowych końców mięśni mostkowo-obojczykowo-sutkowych. Bardzo ważne jest określenie, czy tętnienie jest zbieżne ze skurczem serca, przedskurczowe, czy też zarówno przedskurczowe, jak i skurczowe. Przedskurczowe tętnienie żył szyjnych, przedstawiając sobą fizjologiczne tętno żylne ujemne, może być czasem stwierdzane u osób szczupłych; tętnienie to jest wynikiem gwałtow­nego zatrzymania słupa żylnego podczas każdego skurczu przedsionków; bada się je obmacując żyłę szyjną opuszkami palców lewej ręki, podczas gdy opuszki palców drugiej ręki leżą na przeciwległej tętnicy szyjnej względnie na koniuszku serca. Insufficientia circulatoria chronica cardiaca cum insufficientia valvulae tri-cuspidalis. Cechy. Tętnienie żyły szyjnej dodatnie jest zawsze patognomoniczne dla względnej niedomykalności zastawki trójdzielnej. Różnicując z tętnieniem tętnic, fala tętna żyły szyjnej stopniowo narasta i opada nagle, często wywo­łując krótkotrwałe zapadnięcie się pokrywających ją tkanek w okolicy tętnie­nia, podczas gdy fala tętna tętnicy szyjnej narasta stromo i zdecydowanie, opada natomiast powoli i spokojnie, będąc ponadto połączona z nienatural­nym tętnieniem tętniczym w okolicach odległych od szyi. Właściwe tętno żylne przenosi się od podstawy szyi w kierunku ku górze, wywołując rozsze­rzenie oraz rytmiczne tętnienie żyły nawet po jej opróżnieniu uciskiem palca od dołu w kierunku ku górze; jeśli natomiast tętnienie przekazywane jest przez tętnicę szyjną, ucisk na żyłę rozszerza ją i powiększa tętnienie powyżej miejsca uciśnięcia; poniżej natomiast naczynie zapada się i przestaje tętnić. Czasem dla odróżnienia tętnienia pochodzenia żylnego od tętnienia tętniczego może być konieczna rejestracja graficzna. Duszność lub duszność ortopnoiczna; sinica; wątroba po­większona, tętniąca i tkliwa na obmacywanie; obrzęk i puchlina brzuszna; serce powiększone z uderzeniem koniuszkowym rozlanym; szmer skurczowy nad zastawką trójdzielną oraz wzmożenie drugiego tonu nad tętnicą płucną; tętno małe, miękkie, często niemiarowe; tętnienie w okolicy nadbrzusza; prze­krwienie płuc. Dissociatio atrio-ventricularis (blok serca przedsionkowo-komorowy). Cechy. W bloku serca zupełnym widuje się czasem na szyi tętnienie synchroniczne z tonami skurczowymi przedsionków, nie związane z tętnieniem tętnic szyj­nych. Gdy komory i przedsionki kurczą się sporadycznie co pewien czas, stwierdza się nadmiernie nasilone tętnienie. Tego rodzaju nakładanie się fal nie występuje w bloku serca niezupełnym. Extrasystole (skurcze dodatkowe). Cechy. Podczas występowania skurczów przedwczesnych przedsionkowych może być czasem widoczne tętnienie żył szyjnych. Częściej równoczesność fali przedsionkowej i w tętnicy szyjnej w skurczach dodatkowych komorowych rozpoznaje się jako nadmiernie duże i przedwczesne tętnienie w żyłach szyjnych. Fibrillatio atriorum (migotanie przedsionków). Cechy. Żyły szyjne są prze­pełnione i nieregularnie tętnią. Mniej częste przyczyny. Cechexia carcinogenes; cirrhosis hepatis, gravi-ditas; tumor mediastini; anaemia perniciosa; foramen ovale apertum cum insufficientia valvulae mitralis; aneurysma arterio-venosum (aortae et venae cavae superioris); undulatio atriorum; Stenosis ostii venosi dextri; chlorosis; rhythmus atrio-ventricularis (duże fale tętna w żyle szyjnej, spowodowane skurczem prawego przedsionka przy zamkniętej lub zamykającej się zastawce trójdzielnej); tachycardia paroxysmalis ventricularis (niektóre fale tętna żyły szyjnej są nadmiernie duże).