Stopień utraty włosów bywa różny — od lekkiego przerzedzenia do całko­witego wyłysienia. Po przebyciu gorączki, zwłaszcza w durze brzusznym i w nagminnym zapaleniu opon mózgowych, w innych ostrych chorobach układowych, po porodzie lub operacji, nierzadko obserwuje się szybką utratę włosów (defluvium capillorum, alopecia symptomatica), ale rzadko prowadzi to do wyłysienia, a włosy zwykle wyrastają ponownie, jeżeli nie ma rodzin­nej skłonności do łysienia. Rzadko obserwuje się przerzedzenie włosów i wy­łysienie jako stan wrodzony. U mężczyzn uogólnione przerzedzenie włosów rozwija się z biegiem lat (alopecia senilis), zwykle poprzedzane siwieniem włosów. Może wystąpić również ogólne przerzedzenie włosów z wyłysieniem na szczycie głowy. U niektórych mężczyzn wyłysienie rozwija się przedwcześ­nie (alopecia praematura idiopathica), prawdopodobnie jako sprawa dzie­dziczna i ze współdziałaniem czynnika hormonalnego. Łysienie zaczyna się najczęściej na szczycie głowy albo na skroniach, stopniowo rozszerza się ku tyłowi, przybierając kształt eliptyczny i przesuwając się ku bokom i środ­kowi skóry głowy; towarzyszy mu ogólne przerzedzenie włosów. Wyłysienie brzeżne (alopecia marginalis) jest to utrata włosów wzdłuż brzegów owłosio­nej skóry głowy w wyniku urazu przez kapelusz lub metalowe papiloty. Ostry wstrząs psychiczny i porażenie piorunem uważa się za przyczyny wypada­nia włosów, lecz jest to wątpliwe. Pityriasis simplex capitis (wyłysienie łojotokowe; łupież). Cechy. W upor­czywych przypadkach dochodzi do umiarkowanej lub znacznej utraty wło­sów. Jest to postać wyłysienia łupieżowego, które występuje u kobiet. W tego rodzaju wyłysieniu włosy ulegają przerzedzeniu, śą krótsze, mniej obfite i mniej bujne, z rozsianymi polami wyłysienia. Występowanie zwykle u osób dorosłych; suche łuski na włosach i skórze głowy, łatwo pozwalające się wyszczotkować; brak zmian zapalnych. Lues secundaria. Cechy. W okresie czynnej kiły po kilku tygodniach lub wkrótce po wystąpieniu zmiany pierwotnej pojawia się zwykle uogólnione przerzedzenie włosów, często ograniczone do skóry czaszki, ale czasami obej­mujące i inne części ciała. Taka utrata włosów występuje często plackowato. Po wyleczeniu włosy odrastają ponownie. W wywiadzie — owrzodzenie pierwotne (5 lub 6 tyg. wcześniej); charakterystyczne wykwity (trwające 3 do 6 tyg.); kłykciny; ogólne powiększenie węzłów chłonnych; niedokrwistość; gorączka; ból głowy; bezsenność; dodatnie wyniki badania serologicznego. Cretinismus (obrzęk śluzowaty niemowląt). Cechy. Włosy są rzadkie, szorstkie i suche. Myxoedema. Cechy. Włosy są szorstkie, nieliczne i suche. Intoxicatio arseno chronica. Cechy. W tym zatruciu włosy wypadają. W wywiadzie — długotrwałe stosowanie związków arsenu; ból głowy; obrzęk powiek; łzawienie oczu; nudności, wymioty i biegunka; przebarwienie skóry (żółte do ciemnobrązowego); rogowacenie dłoni i stóp; opryszczka; wykwity różnego rodzaju; kruchość paznokci; bywa zapalenie nerwów obwodowych i marskość wątroby. Progeria. Cechy. Występuje utrata włosów jak w wieku podeszłym. Występowanie u dzieci; upośledzenie rozwoju; przed­wczesne podupadanie na zdrowiu; sucha skóra; postawa jak w wieku pode­szłym; ogólna zgrzybiałość; stwardnienie naczyń; wczesna śmierć. Mniej częściej przyczyny. Hypothyreoidismus; morbus Graves-Basedovi; anaemia; hemiatrophia faciei (po stronie wyniszczonej); tuberculosis; arthritis urica; hydrocephalus internus chronicus; mongolismus; tabes dorsalis; radio-dermatitis et depilatio radiologica; morbus Hodgkini; trichorrhexis nodosa; pili torti; alopecia universalis; syndroma Sjögreni; syndroma Werneri (zapa­lenie skóry w wyniku zaburzeń hormonalnych); moniliasis; hypervitamino-sis A; mycosis fungoides; działanie octanu talu lub cyny; zatrucie talem; zatrucie przy leczeniu złotem; wrodzone uszkodzenie ektodermy.