Drugi ton nad tętnicą płucną wysłuchuje się w drugiej lewej przestrzeni międzyżebrowej przy mostku; u dzieci jest on zwykle głośniejszy niż drugi ton nad tętnicą główną. W warunkach normalnych wzmożenie drugiego tonu nad tętnicą płucną ma miejsce po wysiłku fizycznym oraz po głębokim wy­dechu, zwłaszcza jeśli pacjent leży na wznak. Insufficientia valvulae mitralis. Cechy. Wzmożenie drugiego tonu nad tęt­nicą płucną jest cennym objawem, potwierdzającym rozpoznanie uszkodzenia zastawki dwudzielnej. Zjawisko to jest skutkiem przekrwienia płuc w na­stępstwie choroby serca. Stenosis ostii venosi sinistri (zwężenie lewego ujścia żylnego). Cechy Drugi ton nad tętnicą płucną ulega silnemu wzmożeniu i często rozdwojeniu, zwłaszcza w drugim okresie, w którym rozpoczyna się uszkodzenie lewego przedsionka z nadciśnieniem w krążeniu płucnym. Drugi ton nad tętnicą głów­ną ulega osłabieniu. W miarę rozwoju niewyrównania krążenia (trzeci okres) wzmożenie drugiego tonu nad tętnicą płucną w okolicy podstawy serca znika, a drugi ton nad tętnicą główną staje się coraz słabszy. Pneumonia crouposa (płatowe zapalenie płuc). Cechy. Drugi ton nad tętnicą płucną jest wzmożony i ma niewłaściwie wysokie brzmienie tak długo, dopóki prawa komora jest zdolna do pokonywania zwiększonych oporów w zakresie krążenia małego. Osłabienie drugiego tonu nad tętnicą płucną zapowiada nie­wydolność prawego serca. Tuberculosis pulmonum chronica (przewlekła gruźlica płuc ; phthisis). Cechy. Zwykle — a zwłaszcza w umiarkowanie zaawansowanych i w zaawansowa­nych przypadkach — wysłuchuje się wzmożenie lub rozdwojenie drugiego tonu nad tętnicą płucną. Emphysema pulmonum alveolare essentiale (rozedma płuc istotna pęcherzy­kowa). Cechy. W okresie przerostu prawej komory drugi ton nad tętnicą płucną jest wzmożony, ale ulega stopniowo osłabieniu w miarą rozwoju nie­wydolności i rozszerzenia prawej komory. W omawianej chorobie często obserwuje się przerost prawej komory. insufficientia circulatoria chronica cardiaca (przewlekła niewydolność krą­żenia pochodzenia sercowego). Cechy. Drugi ton nad tętnicą płucną staje się często głośniejszy niż drugi ton nad tętnicą główną, jeśli przeważa uszkodze­nie lewej komory, chociaż uprzednio stwierdzałoby się zjawisko odwrotne jak w przypadkach nadciśnienia tętniczego. Cirrhosis pulmonis tuberculosa (gruźlicza marskość płuca). Cechy. Drugi ton nad tętnicą płucną jest wzmożony i dźwięczny, chyba że prawe serce uległo rozszerzeniu. Fibrosis pulmonum (zmiany zwłókniające płuc; cirrhosis pulmonum). Cechy. Jak w gruźliczej marskości płuca. Pericarditis exsudativa (wysiękowe zapalenie osierdzia). Cechy. Z zasady występuje wzmożenie drugiego tonu nad tętnicą płucną; nad koniuszkiem tony są przygłuszone. Mniej częste przyczyny. Bronchopneumonia; hyperaemia pulmonum; in­farctus myocardii acutus (z uszkodzeniem lewej komory); ductus arteriosus Botalli persistens; defectus septi atriorum; syndroma Lutembacheri; cor pul-monale chronicum; cor pulmonale acutum (powstające w następstwie dużego zatoru płucnego); aneurysma arteriae pulmonalis; defectus septi ventriculorum.