Wzmożenie odruchów kolanowych wskazuje na istnienie całości łuku odru­chowego, świadcząc jednak, że normalny ograniczający wpływ górnych neu­ronów ruchowych (mózgowych) jest zaburzony przez uszkodzenia komórek lub włókien w ich przebiegu w dół w bocznej drodze piramidowej, względnie że pobudliwość rdzenia kręgowego jako ośrodka odruchowego wzrosła. Wzmo­żenie odruchów kolanowych może występować w każdej ogólnej dolegliwości. Jeśli odruch kolanowy wzmaga się w wyniku schorzenia organicznego układu nerwowego, stwierdza się dodatkowo inne objawy przedmiotowe, zwykle zmiany innych odruchów, pojawienie się dodatniego odruchu Babińskiego, stopotrząsu, stanu spastycznego kończyn dolnych oraz zaburzenia czynności zwieraczy. Gdy jeden odruch kolanowy jest wzmożony, odruchy kolanowe będą oczywiście nierówne odnośnie nasilenia. Hemiplegia. Cechy. Odruch kolanowy po stronie zajętej wzmaga się z roz­wojem spastyczności, pojawiając się po okresie osłabienia lub zniesienia w początkowym wiotkim stadium choroby. Dementia paralytica. Cechy. Odruchy kolanowe są zwykle wzmożone, lecz mogą być nierówne. Nierówność odruchów jest ważniejszym objawem niż zwykle wzmożenie. Myelitis transversa (thrombosyphilitica, e compressione, infectiosa). Cechy. Odruchy głębokie poniżej umiejscowienia zapalenia są wzmożone w przypadku, gdy zapalenie nie obejmuje całego przekroju rdzenia lub leży powyżej odcinka lędźwiowo-krzyżowego. Paralysis spastica infantum (typ kurczowy choroby Little'a). Cechy. Odru­chy kolanowe są wzmożone wspólnie z innymi odruchami głębokimi. Syphilis spinalis (meningomyelitis chronica). Cechy. Odruchy kolanowe mogą być wzmożone i połączone z objawami zapalenia opon mózgowo-rdze­niowych (bóle korzonkowe, zaburzenia czucia, paraplegia spastyczna) łub niezupełnego poprzecznego zapalenia rdzenia (porażenie spastyczne, znieczu­lenie, zaburzenie czynności zwieraczy). W wywiadzie — kiła; objawy kiły drugo- lub trzeciorzędo­wej; dodatnie odczyny serologiczne (krwi lub płynu mózgowo-rdzeniowego); pleocytoza płynu mózgowo-rdzeniowego w zapaleniu opon mózgowo-rdzenio­wych. Tumor cerebri. Cechy. Odruch kolanowy jest wzmożony po stronie prze­ciwległej uszkodzenia, jeśli nowotwór wywołuje hémiplégie lub porażenie kończyn dolnych z powodu ucisku lub nacieczęnia pola ruchowego względnie drogi ruchowej. Dołączają się zwykłe objawy przedmiotowe porażenia poło­wiczego. Stan ten pojawia się zwykle późno. Tumor medullae spinalis. Cechy. Gdy guz leży powyżej zgrubienia lędźwio­wego rdzenia kręgowego, odruchy kolanowe są zwykle wzmożone oraz poja­wiają się inne objawy przedmiotowe zapalenia poprzecznego rdzenia (spas­tyczna paraplegia itd.). Objawy są często jednostronne (umiejscowione po tej samej stronie co guz w przypadku hemiplegii rdzeniowej lub hemiparaplegii), mogą być znajdywane jednak również po drugiej stronie, niezależnie od skarg odnoszących się do danej kończyny. Spondylitis tuberculosa (gruźlica kręgosłupa). Cechy. Odruchy kolanowe stopniowo się wzmagają, w miarę wzrostu ucisku rdzenia, wraz z innymi obja­wami poprzecznego zapalenia rdzenia (paraplegia spastyczna itd.). Stan ten pojawia się najczęściej w próchnicy kręgów okolicy szyjno-piersiowej. Sclerosis multiplex. Cechy. Odruchy kolanowe są zwykle wzmożone, nie­kiedy nawet znacznie. Sclerosis lateralis amyotrophica. Cechy. Odruchy kolanowe są we wczes­nym okresie wzmożone, lecz później mogą być zniesione. Paraplegia spastica hysterica. Cechy. Odruchy kolanowe mogą być wzmo­żone. Główne objawy. Występowanie u histeryków; nieznaczna utrata siły, wy­chudnięcie lub niewielkie zaburzenia czucia; klonus stopy zwvkle rzadki. Myelosis funicularis. Cechy. Do późnych stadiów choroby odruchy kola­nowe są wzmożone, po czym ulegają zniesieniu. Paraplegia hereditaria spastica. Cechy. Odruchy głębokie są wzmożone. Hydrocephalus (congenitus, primarius et secundarius). Cechy. Często spo­tyka się wzmożone odruchy kolanowe oraz inne odruchy głębokie jako efekt wzmożenia ciśnienia płynu mózgowo-rdzeniowego wewnątrz czaszki. Mniej częste przyczyny. Lathyrismus (lupinismum); idiotismus famiiiaris amau-roticus (zwiększone, osłabione lub normalne); paralysis spinalis syphilitica Erbi; r.euritis et Polyneuritis (czasem zwiększenie we wczesnych okresach, póiiP-iej zniesienie); syringomyelia (zwiększenie odruchów głębokich poniżej umiejscowienia uszkodzenia); morbus compressionis (wzmożone lub obniżone); neoplasma malignum vertebrarum; meningitis cervicalis hypertrophica; para­lysis Brown-Sequardi (hemisectio medullae spinalis; odruchy wzmożone po stronie uszkodzenia); ataxia hereditaria cerebellaris; lyssa; paramyoclonus multiplex (zmienne); pellagra (zmienne); tetanus; uraemia; paralysis agitans; tumor cerebellaris (może być wzmożone po stronie uszkodzenia); haemato-myelia (w późnym okresie); encephalitis St. Louis; zatrucie strychniną.