Zaburzenia te wynikają zdaniem większości autorów z uszkodzenia zarówno filtracji w kłębkach, jak i wchłaniania zwrotnego w kanalikach, zależnego przede wszystkim od czynników hemodynamicznych związanych ze stanem wstrząsu. Opinia Bywatersa i Dible'a, że w ostrym zatruciu rtęcią np. przesączanie nie jest zaburzone i że następuje tu wzrost wchła­niania zwrotnego, jest zdaniem Allena nie uzasadnione. Iseri i współpr. stwierdzili w przypadku zatrucia sulfonamidami znaczne obniżenie frakcji filtracyjnej FF przy prawidłowej wartości współczynnika oczyszczania PAH na początku, co przemawia za pierwotnym uszkodzeniem filtracji kłębkowej. Istotnie badaniem bioptycznym nerki stwierdzono w tym przy­padku rozlane uszkodzenie kłębków (glomerulitis i arteriitisj, przypisy­wane stanowi uczulenie na sulfonamidy. Van Slyke także tłumaczy zaburzenia czynności nerek w tych przypad­kach stanem wstrząsu. Wydaje mu się, że o niedomodze nerek stanowią tu zarówno zmniejszone ukrwienie, jak i niedostateczne wchłanianie, których nasilenie przedstawia się zresztą w poszczególnych przypadkach różnie. Spadek przepływu krwi przez nerki (R. PI. FI.) ma być reguła w począt­kowym okresie po wstrząsie (badanie Bulla, Joeckesa i Lowe'a) co można tłumaczyć uciskiem obrzękłej tkanki śródmiąższowej na miąższ. W każdym razie w okresie poprawy można stwierdzić przywrócenie prawidłowego krążenia w nerkach, zanim poprawi się czynność kanalików. Jak więc widzimy, poglądy na fizjopatologiczne mechanizmy i na istotę zaburzeń czynności nerek w omawianej sprawie nie są jeszcze całkowicie uzgodnione. Badania są tu bowiem skomplikowane, a otrzymywane wy­niki, zdaniem Allena, trudne do interpretacji, gdyż kłębki i kanaliki mo­gą być uszkodzone w różnym stopniu. Najczulszy i najłatwiejszy do stwierdzenia objaw świadczący o uszko­dzeniu kanalików — to niedomoga zagęszczania moczu, która zawsze wy­stępuje w tych stanach.