Kłykciny kończyste (condylomata acuminata). Cechy. Są to mnogie, uszy-pułowane lub płaskie, bardzo obficie unaczynione, brodawkowate wyrosłe umiejscowione zwykle w rowku zażołędnym, lecz spotykane również w ob­rębie całej jamy napletka i na mosznie. Jeśli kłykciny są liczne, pokrywa je cuchnąca ropna wydzielina. Obecność drażniącej wydzieliny lub brak higieny oso­bistej. Kłykciny płaskie (condylomata łata). Cechy. Są to płaskie naroślą zjawia­jące się na napletku lub gdziekolwiek indziej w okolicy narządów płciowych i odbytu. Powierzchnia kłykcin jest nierówna, czerwona, ponadżerana, po­kryta cuchnącą wydzieliną. Obecność kiły. Badanie mikroskopowe w ciemnym polu widzenia (krętki). Kiła drugorzędowa (lues secundaria). Cechy. Na powierzchni napletka mogą pojawić się płytkie nadżerki, stopniowo zajmujące głębsze warstwy tkanek. Może im towarzyszyć wysięk. Obecność kiły. Badanie mikroskopowe w ciemnym polu widzenia (krętki). Kaszak (atheroma). Cechy. Kaszaki mogą się umiejscawiać w skórze na­pletka lub moszny (szczególnie w szwie moszny). Przeświecają one białawo przez naciągniętą skórę, z którą są w jednym punkcie zrośnięte. Po otwarciu z kaszaków wydobywają się serowate masy. Kilak (gumma). Cechy. Na żołędzi, na napletku, a rzadko w obrębie cewki i ciał jamistych mogą się rozwijać małe kilaki. Kiła w wywiadzie. Dodatnie odczyny serologiczne. Próba terapeutyczna. Świerzb (scabies). Cechy. Na żołędzi i skórze prącia można znaleźć grudki, krosty i zlewające się zmiany skórne bardzo podobne do zmian wenerycz­nych. Niekiedy znajduje się nory pasożytów. Dokuczliwy świąd. Obecność podobnych wykwitów o ty­powym umiejscowieniu (palce, nadgarstki, doły pachowe, podbrzusze, okolica odbytu). Wyprysk (eczema). Cechy. Na mosznie występuje zwykle postać rumienio­wata wyprysku, często obejmująca również prącie, krocze i uda. Skóra jest zaczerwieniona, łuskowata łub pokryta strupami, popękana, czasem silnie swędząca. Wyprzenie (intertrigo). Cechy. Jest to rumień z podrażnienia w zgięciach skóry między moszną a udami. Powierzchnia skóry może być wilgotna i zma-cerowana. Łupież rumieniowy (erythrasma). Cechy. U mężczyzn o delikatnej skórze, zwłaszcza w lecie, pojawia się nieznaczne, brązowe przebarwienie skóry mosz­ny i ud w miejscu przylegania moszny do ud. Czasami może się dołączyć ła­godny, ograniczony rumień i wyraźny świąd. Stwierdzenie Nocardia minutissima w zeskrobinach. Grzybica pachwin (eczema marginatum). Cechy. Ogniska mają wygląd po­jedynczych lub mnogich, małych, owalnych, czerwonych wyniosłych, swę­dzących plam, umiejscowionych w okolicach styku skóry moszny i ud. Pla­my te szerzą się obwodowo przy jednoczesnym gojeniu się ich części cen­tralnych. Brzegi plam są wyraźnie odgraniczone, występująca na obwodzie wysypka składa się z grudek, pęcherzyków, przerostów i strupów. Przewlekły przebieg. Skłonność do nawrotów. Stwierdzenie grzyba Epidermophyton wśród łusek. Wszawica łonowa (pediculosis pubis). Cechy. Wśród włosów okolicy łono­wej i moszny można znaleźć jaja, gnidy i dorosłe wszy. Swiąd. Siady otarć i zadrapań. Liszaj pospolity (neurodermitis). Cechy. Skóra moszny grubieje, ciemnieje, normalne linie skórne są silniej zaznaczone. Na powierzchni skóry występują płaskie, nieregularne grudki, niekiedy tworzące poletkowanie. Występowanie u osobników nerwicowych. Silny świąd, narastający w nocy. Przewlekły przebieg. Rogowacenie ciemne (acanthosis nigricans). Cechy. W pachwinie pojawiają się zlewające się, brodawkowate naroślą o barwie od szarożółtej do prawie czarnej. Powierzchowne zmarszczki na twarzy. Obecność raka w obrębie jamy brzusznej (u dorosłych). Występowanie podobnych zmian na karku, w okolicach innych zgięć, w ustach. Paznokcie i włosy mogą wykazywać zaburzenia troficzne. Niekiedy łysienie. Mniej częste przyczyny. Liszaj płaski; półpasiec, toczeń pospolity; trąd; pokrzywka; zapalenie skóry po zatruciach; zakażenie larwami kleszcza Trorn-bicula; róża.