Ochrona drogi powietrza
Drugą czynnością mięśniówki krtani jest przypuszczalnie ochrona drogi powietrza; polega ona na odruchowym zamykaniu wejścia do krtani w chwili grożącego niebezpieczeństwa. Ta czynność ochronna stała się niezbędną z chwilą, kiedy krtań w związku z pionizacją ciała u człowieka przesunęła się niżej (descensus laryngis) i utraciła swe pierwotne położenie ku tyłowi od podniebienia miękkiego wstępując «w strefę niebezpieczną. Choć w związku z opuszczeniem się krtani powietrze wydechowe kierować się może zarówno ku jamie nosowej, jak i jamie ustnej, przyczyniając się do wytwarzania mowy artykułowanej, jednak wejście do krtani musiało teraz zdobyć specjalne zabezpieczenie. Jest ono zdobyczą nową występującą dopiero u człowieka w postaci delikatnych pasm mięśniowych, które odszczepiły się od starej mięśniówki zwieracza wewnętrznego i zdobyły przyczep do nagłośni. Są to parzyste mięśnie biorące przypuszczalnie udział w czynności zwierania wejścia do krtani: m. tarczowo-nagłośniowy im. nalewkowo-nagłośniowy, jak również występujący jako odmiana m. pierścienno-nagłośniowy. Ta cała mięśniówka ochronna przegina nagłośnię ku tyłowi, przy czym w całkowitym zamknięciu wejścia do krtani nagłośnia styka się z guzkami fałdu nalewkowo-nagłośniowego. Aparat ochronny zaczyna funkcjonować dopiero kiedy ciała obce dotykają wejścia do krtani, które jest bardzo wrażliwe.
Drugim czynnikiem, który zamyka wejście do krtani jest przesunięcie się jej pod język i ucisk nasady języka na nagłośnię. Wtedy całkowicie przechyla się ona ku tyłowi zamykając wejście do krtani. Kiedy ucisk ten ustaje, nagłośnia jak sprężyna powraca do swego pionowego położenia spoczynkowego wskutek sprężystości chrząstki nagłośniowej. Niektórzy autorzy (Elze) powyższemu czynnikowi przypisują główne znaczenie i całkowicie odmawiają go mięśniom.