OWRZODZENIA SROMU
Wrzód twardy sromu (ulcus durum vulvae). Cechy. W obrębie sromu pojawia się twarda grudka, która szybko wrzodzieje, wydzielając rzadką, wodnistą wydzielinę. U kobiet wrzód twardy występuje rzadko.
W wywiadzie zakażenie od trzech do sześciu tygodni wstecz. Powiększone, niebolesne pachwinowe węzły chłonne. Wykazanie krętków w wydzielinie, dodatnie odczyny serologiczne (często ujemne w pierwszych sześciu tygodniach). Wystąpienie objawów kiły drugorzędowej po upływie jednego do dwóch miesięcy.
Wrzód miękki (ulcus molle). Cechy. Liczne, miękkie, bolesne, zmienione zapalnie owrzodzenia, o skłonności do samoprzeszczepiania. Brzegi owrzodzeń są ostre, podminowane, otoczone zapalną obwódką. Wrzód miękki może współistnieć z wrzodem twardym.
W wywiadzie możliwość zakażenia przed 5—6 dniami. Zajęcie węzłów chłonnych (pachwinowych), zwykle jednego. Wykazanie paeczki Ducreya.
Kiła II okresu (lues secundaria). Cechy. Na przylegających do siebie powierzchniach ciała, które podlegają drażniącym wpływam ciepła i wilgoci, pojawiają się powierzchowne owrzodzenia; pokryte są one obfitą, ropną, cuchnącą wydzieliną. Następstwem stałego drażnienia mogą być również zmiany przerostowe i rozwój kłykcin.
Zakażenie kiłowe w wywiadzie. Osutka kiłowa na skórze. Wykwity plamiste (plaques opalines) w jamie ustnej. Dodatnie odczyny serologiczne. Badanie w ciemnym polu (krętki).
Kilak (gumma). Cechy. Na wardze większej rozwija się okrągły guz, który następnie rozpada się i powstaje owrzodzenie o głębokich podminowanych brzegach.
Kiła w wywiadzie. Dodatnie odczyny serologiczne. Próba terapeutyczna.
Rak (carcinoma). Cechy. W obrębie skóry lub błony śluzowej pojawia się mały, twardy, wyniosły guzek, pokryty kilkoma warstwami zgrubiałego naskórka. Po pewnym czasie guzek wrzodzieje i wydziela rzadką, wodnistą wydzielinę o przykrym zapachu, która później może zmienić się w wydzielinę ropną. Brzegi owrzodzenia i jego podstawa są nierówne, owrzodzenie łatwo krwawi.
Średni wiek. Ból, wyniszczenie; świąd sromu. Powiększenie pachwinowych węzłów chłonnych. Biopsja.
Toczeń (lupus; owrzodzenie gruźlicze). Cechy. Pojawiają się mnogie, wolno rosnące, miękkie guzki z powierzchownymi owrzodzeniami pokrytymi jasno-różową ziarniną. Podstawa owrzodzeń nie jest stwardniała, szerzą się one w różnych kierunkach, są niebolesne, skóra między nimi nie jest zmieniona.
Młody wiek chorego. Brak wyniszczenia, brak powiększenia węzłów chłonnych. Ujemne odczyny serologiczne. Biopsja.
Opryszczka sromu (herpes vulvae). Cechy. Są to skupiska małych pęcherzyków na zapalnie zmienionej skórze; pęcherzyki, pękając, tworzą małe, wolno gojące się owrzodzenia, które mogą się zlewać i wydzielać ropną, cuchnącą wydzielinę.
Tkliwość, ból, pieczenie, świąd. Krótkotrwałość wykwitów. W wywiadzie uprzednio przebyte napady opryszczki. Węzły chłonne nie powiększone.
Mniej częste przyczyny. Mięsak; pleśniawki; wrzód żrący sromu (ulcus ro-dens vulvae); ziarniniak pachwinowy; zgorzel sromu; wrzód ostry sromu; wrzecionowcowo-krętkowe zakażenie sromu; pleśniawkowe zapalenie sromu.