OWRZODZENIA TWARZY
Lues (późna drugo- i trzeciorzędowa). Cechy. Zmiany skórne na twarzy, podobnie jak gdzie indziej, są skłonne do owrzodzeń. Wciągnięte jest wtedy całe utkanie skóry, owrzodzenie jest głębokie, a wrzód, chociaż goi się pośrodku, ma skłonność szerzenia się po brzegach, tak że powstaje charakterystyczna postać obrączkowata lub pełzająca. Pojedyncza zmiana jest okrągła, jakby wysztancowana, i często pokryta strupem. Z owrzodzenia pełzającego, wytworzonego przez zlewanie się kilku wrzodów, sączy się zwykle nadal gęsta, żółta wydzielina.
W wywiadzie — kiła; blizny po wcześniejszych uszkodzeniach kiłowych; dodatnie odczyny serologiczne; poprawa przy leczeniu swoistym.
Mniej częste przyczyny. Malleus; blastomycosis; scrophulosis; anthrax; rhinopharyngitis mutilans; Pyodermia chancriformis solitaria; coccidioidomycosis; sporotrichosis; rhinoscleroma (nos); czyrak Delhi (owrzodzenie tropikalne).