STOPOTRZĄS
Odruch kloniczny stopy powstaje wskutek rytmicznego skurczu mięśnia płaszczkowatego łydki (m. soleus), co wywołuje stałe i regularne serie rur chów zgięcia i wyprostowania w stawie skokowym z częstością około 7 na sekundę, które utrzymują się przez cały czas ucisku na stopę. Najlepiej wywołuje się stopotrząs wówczas, gdy chory leży na plecach z kolanami lekko zgiętymi, a badający szybko — lecz nie gwałtownie — zgina stopę w kierunku grzbietowym przykładając rękę wzdłuż zewnętrznego brzegu stopy w ten sposób, aby utrzymać ją w pozycji lekkiej zewnętrznej rotacji. Stopotrząs może świadczyć o uszkodzeniu górnego neuronu ruchowego; stwierdza się go zwykle łącznie z nasileniem odruchu kolanowego i pojawieniem się odruchu Babińskiego. Pojawienie się krótkotrwałego odruchu klonicznego stopy, który stopniowo zanika, wskazuje tylko na nadwrażliwość układu nerwowego. Pozorny stopotrząs, spotykany w histerii, jest właśnie tego typu.
Paralysis spastica. Cechy. Odruch kloniczny stopy można często wywołać.
Hemiplegia. Cechy. Podczas ostrego okresu porażenia połowiczego przed powstaniem wzrostu napięcia mięśniowego może pojawić się stan przejściowego porażenia wiotkiego. Z wyjątkiem tego okresu napięcie mięśniowe jest zwiększone, a wraz z nim odpowiednie odruchy ścięgniste, włączając w to stopotrząs.
Sclerosis multiplex (stwardnienie rozsiane). Cechy. Odruch kloniczny stopy zaznacza się najbardziej w tym stanie.
Tumor cerebri. Cechy. Gdy guz wnika w pole motoryczne lub do dróg pi-
ramidowych, może się pojawić po przeciwnej stronie stopotrząs. Przy znacznym zwiększeniu ciśnienia wewnątrzczaszkowego odruchy głębokie i odruch kloniczny stopy nasilają się obustronnie.
Tumor medullae spinalis. Cechy. Stopotrząs może się pojawić początkowo po jednej stronie, później po obu stronach wskutek ucisku guza wewnątrz-oponowego na jeden lub oba szlaki piramidowe.