WYPUKLENIE ROGÓWKI
Garbiak rogówki (staphyloma corneae). Cechy. Jest to rozdęta blizna, w której tkwi wypadnięta tęczówka, co stanowi następstwo przebicia wrzodu rogówki. Może ona obejmować część lub całą rogówkę. Garbiak może być kulisty, stożkowy lub płatowy. Zabarwienie jego jest białawe z niebieskimi plamkami, lub też może być całkowicie białe bądź całkowicie niebieskie.
W wywiadzie perforowany wrzód rogówki, wzmożone ciśnienie śródgałkowe; obniżenie widzenia lub ślepota.
Rozdęcie rogówki (keratectasia). Cechy. Jest to wypuklenie rogówki, powstałe na skutek zapalenia bez perforacji; część wypuklona jest zmętniała.
W wywiadzie wrzód rogówki, łuszczka lub miąższowe zapalenie; znaczne upośledzenie widzenia.
Stożek rogówki (keratoconus). Cechy. Występuje niezupełne wypuklenie środkowej części rogówki, spowodowane stopniowym zanikowym jej ścień-czeniem, na skutek czego rogówka ulega wypukleniu już pod wpływem normalnego ciśnienia wewnątrzgałkowego.
Występowanie obustronne; rozwija się u osób młodych; rozpoznaje się przy badaniu w oświetleniu bocznym lub też (jeśli jest niewielki) przy pomocy testu z cieniem; zniekształcenie obrazu dna oka; może postępować przez szereg lat, a potem ulega stabilizacji; mogą wystąpić nieznaczne zmętnienia na szczycie stożka; upośledzenie widzenia.
Rogówka kulista (keratoglobus). Cechy. Jest to kuliste wypuklenie i rozdęcie rogówki, które może być cechą dziedziczną lub rodzinną. Czasami może występować w połączeniu z jaskrą dziecięcą lub młodzieńczą.
Występowanie we wczesnym dzieciństwie; obustronność; wzmożenie ciśnienia śródgałkowego; rozszerzenie źrenic; tęczówka zanikowa; drżenie tęczówki; twardówka ścieńczała i niebieskawa; powiększone zagłębienie tarczy nerwu wzrokowego; obniżenie widzenia, które może stopniowo postępować doprowadzając do ślepoty, lecz czasami ulega samoistniej stabilizacji.