ZNIEKSZTAŁCENIA LUB WADY ROZWOJOWE UCHA
Brak małżowiny zdarza się bardzo rzadko.
Microtia. Cechy. Małżowina stanowi bezkształtny, okrągły twór, zwinięty ku środkowi lub z rąbkiem stykającym się ze skrawkiem (tragus).
Przetoka wrodzona (fistula auris congenita). Cechy. Stwierdza się otwór o długości od 0,5 do 1,5 cm, czasem dłuższy, wiodący skośnie do wewnątrz, bardziej lub mniej równolegle do przewodu słuchowego, z którego wydobywa się żółtawobiały płyn. W razie zatrzymania odpływu tworzy się chelbocący guz. Przetoki te są prawie zawsze umiejscowione od 1 do 2 cm ponad i ku przodowi od skrawka, choć wyjątkowo spotyka się je na przeciwskrawku, odnodze obrąbka oraz poza lub poniżej ucha.
Macrotia. Cechy. Małżowina jest nienormalnie duża, ale poza tym prawidłowo ukształtowana.
Polyotia. Cechy. Jako wyrostki uszne pojawiają się małe wystające twory, czasem utworzone po prostu z fałdów skóry i tkanki podskórnej, a często zawierające nieregularne fragmenty chrząstki. Wyjątkowo rzadko spotyka się drugą małżowinę, lepiej czy gorzej ukształtowaną, umiejscowioną na szyi w niewielkiej odległości od małżowiny właściwej.
Nieprawidłowe umieszczenie i nieprawidłowe ukształtowanie ucha. Cechy. W najpospolitszej odmianie nieprawidłowości umieszczenia małżowina jest przymocowana do głowy pod kątem tak rozwartym, że ucho zbytnio odstaje (kłapouch). Nieprawidłowości ukształtowania mogą dotyczyć obrąbka i gro-belki, płatka albo skrawka, z osobna lub łącznie. Częste są drobniejsze odmiany w zawijaniu się brzegu małżowiny (obrąbek), które polegają na ostrych kątach lub innych nieregulamościach zarysu, jak na przykład w uszach satyra z kątowo zakończonym szczytem małżowiny, lub też na niedostatecznym albo nadmiernym rozwoju tej części. Zwykłym umiejscowieniem zaburzenia rozwojowego jest górna część; w tym miejscu obrąbka częściej brak, niż jest on za duży. Czasami widuje się jednak olbrzymi przerost obrąbka. Główne zniekształcenie grobelki polega na niewłaściwej projekcji i podziale na dwa lub trzy ramiona; czasem brak jej w ogóle. Głównymi odmianami zniekształcenia płatka jest płatek powiększony gruszkowato, cienki i wydłużony lub płaski w kształcie wachlarza. Płatka może nie być, ma on dwie podstawy albo wykazuje rogowe wyrosłe. Zniekształcenia skrawka są rzadkie. Czasem jest on znacznie powiększony ze skierowaną ku tyłowi wypustką, która częściowo lub całkowicie zakrywa zewnętrzny otwór słuchowy. Z rzadka spotyka się wyrosłe chrząstkowe lub nadliczbowe skrawki.